Repertuar

Wykonawcy:

Vladimir Kiradjiev – dyrygent

Soliści: Studenci Wydziału Wokalnego Uniwersytetu Muzyki i Sztuk Scenicznych w Wiedniu

Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Sudeckiej

Program:

W. A. Mozart Don Giovanni - opera w wersji koncertowej

Trudno szukać w Don Giovannim fragmentów najpiękniejszych – trzeba by właściwie wymieniać po kolei wszystkie sceny opery. Najbardziej godną podziwu cechą tej opery jest idealne oddanie atmosfery dzieła, w którym łączą się elementy lekkiej, pogodnej komedii z właściwym nurtem akcji pełnej dramatycznego napięcia, grozy i tragizmu. Taki efekt mógł osiągnąć tylko Geniusz.

Wykonawcy:

Agnieszka Franków-Żelazny – dyrygent

Klaudiusz Baran – bandoneon

Małgorzata Priebe – sopran

Paweł Mazur – fortepian

Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Sudeckiej

Zespół Wokalny Rondo, przygotowanie – Małgorzata Podzielny

Program:

A. Piazzola Tanga: Adiós Nonino, Oblivion, Fuga y misterioso, Allegro Tangabile, Libertango

M. Palmeri Misatango

Gdy spojrzenia partnerów się skrzyżują, partnerka nie może odmówić tańca mężczyźnie. Taniec wytwarza między partnerami więź ciał i dusz, jest formą dialogu bez słów. Mężczyzna decyduje o każdej fazie tańca, kobieta musi wsłuchać się w jego oczekiwania i niejako poddać się w tańcu męskiej dominacji. Język tanga jest uniwersalny i dlatego na całym świecie tańczy się ten taniec tak samo.

Wykonawcy:

Michelangelo Ensemble:

Anna Osowska-Kud – skrzypce

Anna Borska – II skrzypce

Magdalena Nienartowicz – altówka

Wojciech Kud – wiolonczela

Tomasz Borski – kontrabas

Paweł Stuczyński – fortepian

Program:

Melodie pełne miłości ze słynnych musicali i filmów: My Fair Lady, Skrzypek na dachu, Rosemary Baby, Statek komediantów, Siedmiu wspaniałych, Grek Zorba i innych.

Aranżacje Paweł Stuczyński

Johnny Cash zapytany w jednym z wywiadów o definicję „raju”, odpowiedział, że dla niego to każdy poranek spędzony w towarzystwie ukochanej osoby. Miłość przejawia się w prostych czynach i gestach, powstało na jej temat wiele wierszy, oparto na niej mnóstwo książek, piosenek czy filmów. O wielkiej miłości marzy wielu ludzi, dlatego Walentynki, czyli święto zakochanych, jest jednym z najpopularniejszych wydarzeń w roku.

Wykonawcy:

Mirosław Jacek Błaszczyk – dyrygent

Sara Dragan – skrzypce

Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Sudeckiej

Program:

G. Rossini Uwertura do opery Semiramida
H. Wieniawski I koncert skrzypcowy fis-moll op. 14
F. Mendelssohn-Bartholdy III Symfonia a-moll Szkocka op. 56

Notatka il faut risquer (trzeba ryzykować), umieszczona w głosie solowym Koncertu fis-moll mówi wszystko o karkołomnych trudnościach wykonawczych piętrzących się przed grającym. To dzieło Henryka Wieniawskiego należy do najtrudniejszych koncertów w całej literaturze skrzypcowej. Ten niezwykle efektowny, popisowy utwór, oprócz najwyższych umiejętności oraz specyficznych predyspozycji instrumentalnych, wymaga od wykonawcy wyjątkowego hartu ducha, a także swojego rodzaju instrumentalnej odwagi. Tego z pewnością nie zabraknie solistce – Sarze Dragan.

Wykonawcy:

Ildiko Juhasz – flet

Szymon Fortuna – klarnet

Ilona Hlubek-Długołęcka – obój

Alicja Korpal-Karasiewicz – fagot

Grzegorz Mondry – waltornia

Program:

P. Hindemith Quintett

F. Farkas Alte Ungarische Tänze

Ł. Woś Kwintet dęty (prawykonanie)

W. Kilar Kwintet na instrumenty dęte

Muzyka kameralna jest pokazem prawdziwego kunsztu artystycznego oraz współpracy muzycznej. Wybrane instrumenty dęte tworzą niesamowitą aurę dźwiękową - połączenie brzmienia fletu, klarnetu, oboju, fagotu i waltorni pozwala ukazać całą gamę kolorystyczną, skalę oraz dynamikę niespotykaną w innych zespołach.

Zapraszamy do wysłuchania wybranych dzieł muzyki polskiej, węgierskiej i niemieckiej.

Wykonawcy:

Tadeusz Wojciechowski – dyrygent

Clemens Weigel – wiolonczela

Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Sudeckiej

Program:

E. Chabrier La fête polonaise
C. Saint-Saëns I Koncert wiolonczelowy a-moll op. 33
W. Lutosławski Koncert na orkiestrę

Materiał folklorystyczny i wszystkie wynikające z niego konsekwencje [...] znalazły w ”Koncercie na orkiestrę” swe zastosowanie. Folklor był tu jednak tylko surowcem, służącym do budowy dużej, kilkuczęściowej formy muzycznej, niewywodzącej się bynajmniej ani z pieśni, ani z tańca ludowego. W ten trochę niespodziewany dla mnie samego sposób, jako częściowy rezultat mej epizodycznej przecież symbiozy z folklorem, powstał utwór, którego nie mógłbym nie zaliczyć do najważniejszych w mym kompozytorskim dorobku, a mianowicie ”Koncert na orkiestrę”. (W. Lutosławski)